Choroby kobiece – profilaktyka

Upławy i stany zapalne

Stan prawidłowy

Dziwne, ale prawdziwe ok 60% kobiet nie wie jak wygląda prawidłowa wydzielina z pochwy. Obfity, bezbarwny, ciągnący się śluz w okresie, na który przypada owulacja. Taka wydzielina jest prawidłowa, oznacza dni płodne. Gęsty, może być białawy i grudkowaty śluz w trzeciej, poprzedzającej miesiączkę, fazie cyklu. Ten rodzaj wydzieliny jest również prawidłowy. Gęsty śluz ma zadania ochronne. Po zaschnięciu wygląda podobnie jak ten z pierwszej fazy cyklu: przypomina żółtawy krochmal.

Ilość wydzieliny z pochwy naturalnie zwiększa się w momentach stresu, podniecenia co jasne , oraz wtedy, gdy nosimy ciasną, nieprzewiewną bieliznę, ciasne dżinsy lub stringi. Jeśli coś takiego zaobserwujemy warto częściej chodzić w spódnicy, kupować bawełnianą lub czysto jedwabną bieliznę z bawełniana wstawką w kroku i całkowicie zrezygnować ze stringów. Do mycia używać płynów do higieny intymnej o pH najwyżej 5,5. Nie stosować mydeł i płynów do kąpieli.

Upławy to objaw choroby a nie choroba!!!!

Każda nieprawidłowa wydzielina o zmienionym zapachu lub konsystencji wyraźnie różniącej się od tego co zwykle wydziela nasza pochwa może świadczyć o chorobie. Upławy najczęściej sygnalizują infekcje, jednak mogą świadczyć też o zakażeniach błony śluzowej macicy, wodniakach jajowodów lub nawet nowotworach pochwy i macicy.

Przyczyny:

Najczęściej upławy towarzyszą zakażeniom bakteryjnym, które wynikają z zaburzonej równowagi między bakteriami znajdującymi się w zdrowym środowisku pochwy, a beztlenowymi bakteriami chorobotwórczymi. Bakterie chorobotwórcze mogą uaktywniać się w wyniku obniżonej odporności organizmu, lub u kobiet przed 30. rokiem życia z nieregularnymi miesiączkami, stosujących tampony oraz często zmieniającymi partnerów seksualnych. Najczęściej przyczyną są : rzęsistkowica, grzybica, chlamydioza, ciało obce, zanikowe zapalenie pochwy, alergia: kontakt z alergenem może prowadzić do obfitych upławów oraz zaczerwienienia sromu i świądu. Może to być uczulenie na proszki i płyny do płukania, w których pierzemy bieliznę, a nawet płyny do higieny intymnej. Ponadto chlorowana woda, lateks, środki plemnikobójcze czy barwniki zawarte w papierze toaletowym lub podpaskach czy tamponach mogą wywoływać alergię. alergenów.

Nie sposób nie odnieść się w miejscu w którym jesteśmy do Tradycyjnej Medycyny Chińskiej która zaleca sprawdzić czy upławom nie towarzyszy niedokrwistość, czy energetyka śledziony jest prawidłowa, czy organizm nie jest zanadto wilgotny, czy dobrze funkcjonują nerki, nadnercza i gruczoły płciowe   (przypis – wykłąd wygłosiliśmy przy Instytucie Medycyny Chińskiej)

 

Kobiety, u których pojawiają się uporczywe upławy o jasnej barwie (tzn. upławy białe, określane przez zielarzy  jako blednica), mają związek z energetycznym aspektem niedoborowym krwi, a nawet anemią. Dlatego oprócz leczenia miejscowego (dopochwowego) trzeba przede wszystkim wzmocnić krew. Właściwości lecznicze mają odpowiednie zioła, ale także ludzka sperma bogata w fosfolipidy i aktywne substancje białkowe. Przez śluzówkę kobiecych narządów są one częściowo wchłaniane Drugim rodzajem upławów u kobiet są tzw. upławy żółte zapalne. Występują u kobiet z konsystencją wilgotną gorącą (wewnętrzny ogień „zapala” wilgoć). W takim przypadku również mamy do czynienia z niedoborem śledziony. Dlatego też w organizmie gromadzi się wilgoć. W nadmiarze z kolei pozostaje wątroba. Taka przypadłość wiąże się z patologicznym rozgrzewaniem organizmu przez najbardziej „zapalną” emocję, jaka jest gniew, charakterystyczny dla osób, które wiedzą, czego chcą i pragną tego za wszelką cenę. Ma to tez związek z nadużywaniem alkoholu, ostrych przypraw, brakiem snu itp. te czynniki rozpalają wątrobę tak bardzo, że mogą ją nawet zablokować. „Rozpalona” wątroba blokuje się również wtedy, kiedy zostanie stłumiony gniew. Stagnacja krwi w tym narządzie oraz niedobór w śledzionie dają obraz patologicznej, gorącej wilgoci z osłabieniem niedokrwionych mięśni, ścięgien i więzadeł.

Profilaktyka – właściwa higiena, okresowa irygacja (raz w miesiącu), dbanie o florę bakteryjną, dbanie o odporność, dobrą jakość krwi, kondycję wątroby i śledziony (zioła, suplementacja, dieta, stany psychiczne – gniew, świadomość potrzeb kobiecości) Leczenie – zioła i inne produkty antybakteryjne, przeciwgrzybicze, przeciwpasożytncze, dostarczenie flory bakteryjnej.

PMS – zespół napięcia przedmiesiączkowego

Zespół napięcia przedmiesiączkowego, nazywany u nas także PMS-em, obejmuje prawie 300 symptomów, zarówno psychicznych, jak i somatycznych. Do najpowszechniejszych należą: rozdrażnienie, nieuzasadniony gniew, agresja, drażliwość, smutek, stany depresyjne, płaczliwość, spadek samooceny, nadwrażliwość piersi, uczucie zatrzymania wody w organizmie, problemy jelitowe (biegunki, zaparcia), wykwity skórne, bóle stawów, głowy, zmęczenie. I 285 innych możliwości. Repertuar objawów PMS nie jest stały, zestaw może się zmieniać co miesiąc, zmienne jest także nasilenie poszczególnych symptomów.

W światowym dyskursie na temat ZNP pojawiają się różne głosy: że PMS to realny problem medyczny, że szukanie dziury w całym i zbiorowa psychoza wywołana kampanią koncernów farmaceutycznych albo że nadawanie nazw medycznych normalnym fizjologicznym procesom prowadzi do stygmatyzacji kobiet. Dysputy będą pewnie trwały jeszcze długo, tym czasem co miesiąc miliony kobiet przeżywają piekło.

Najprawdopodobniejsza teoria jest taka, co potwierdza też wielu świadomych ginekologów, że odpowiada za to zaburzona gospodarka wodno-elektrolitowa. Cała reszta objawów to wynikowa tej nierównowagi.

Nie stwierdzono, jakie są dokładnie przyczyny pojawiania się zespołu napięcia przedmiesiączkowego ani dlaczego niektóre kobiety przechodzą wówczas piekło, a inne w ogóle nie zauważają, że coś się dzieje. .

Czy leczyć PMS? Jak leczyć PMS? Niestety leczy się PMS antydepresantami.  działają szybko i są bardzo skuteczne niestety uzależniające. Czy wiecie, że Prozac znany swego czasu antydepresant został przemianowany w niższej dawce i ilości 6 sztuk na lek przeciw PMS? Ja proponuję wodę i szafran. Dlaczego?  Pilotażowe, randomizowane, prowadzone metodą podwójnie ślepej próby badanie „Szafran vs. prozac” przez 6 tygodni 40 pacjentów chorych na depresję kliniczną otrzymywało  codziennie identyczne kapsułki zawierające szafran (30 mg) albo prozac (20 mg).

Już po tygodniu szafran wygrywał z objawami.

Nadżerki

Nadżerka jest często pierwszym niepozorny efekt braku profilaktyki i wiedzy: mała ranka o nierównej, brodawkowatej powierzchni. Powstaje w śluzówce wyściełającej szyjkę macicy od strony pochwy.

Nadżerkę najczęściej mają kobiety, które zaniedbują leczenie stanów zapalnych pochwy i sromu, u których doszło do urazów mechanicznych np. w czasie współżycia niedługo po porodzie, gdy szyjka macicy jest jeszcze osłabiona. Powstaniu nadżerki sprzyjają również przebyte poronienia oraz liczne porody, podczas których może dojść do uszkodzenia nabłonka szyjki macicy. Ponadto antykoncepcyjna wkładka domaciczna może powodować stan zapalny narządu rodnego. Ryzyko nadżerki wzrasta też, jeśli kobieta często zmienia partnerów seksualnych, bo jest bardziej narażona na infekcje przenoszone drogą płciową.

Objawy nadżerki

–  plamienie między miesiączkami albo po stosunku

–  bóle w okolicy krzyżowo-lędźwiowej oraz w podbrzuszu

– upławy białe (czasem żółte lub zielonkawe, niekiedy zabarwione krwią) o nieprzyjemnym zapachu.

Jednak takie objawy po pierwsze nie muszą wystąpić, a po drugie mogą świadczyć o innych schorzeniach. Nadżerka uznawana jest za stan przedrakowy. Jeśli nie będzie w porę wyleczona, może przerodzić się w nowotwór szyjki macicy. Może też powodować zakażenia macicy i jajowodów, co czasem prowadzi do niepłodności.

Diagnoza wprowadza w kobietach panikę … niepotrzebnie…

Nadżerka szyjki macicy – rodzaje nadżerek

W zależności od mechanizmu tworzenia się nadżerki wyróżniamy nadżerkę prawdziwą, nadżerkę rzekomą oraz nadżerkę przednowotworową.

O nadżerce prawdziwej ( trochę jak afta w jamie ustnej) mówimy wtedy, gdy pod wpływem różnych czynników dochodzi do ubytku nabłonka.

Za nadżerkę rzekomą, uważa się zmianę powstałą na skutek zastąpienia nabłonka pokrywającego zewnętrzną powierzchnię części pochwowej szyjki macicy, nabłonkiem wyścielającym jej kanał. Zjawisko takie nosi nazwę metaplazji. Bardzo rzadko zdarza się przekształcenie metaplazji w dysplazję szyjki macicy co z kolei niesie ryzyko wystąpienia raka szyjki macicy. Z tym rodzajem nadżerki można się spotkać najczęściej

Za stan fizjologiczny u kobiet dojrzałych płciowo uważa się tzw. nadżerkę wrodzoną. Jest to zmiana, w której występuje niewielkich rozmiarów zaczerwienienie ujścia zewnętrznego  szyjki macicy. Spowodowana ona może być zmianami hormonalnymi w przebiegu cyklu miesiączkowego, po ciąży lub w przypadku stosowania środków antykoncepcyjnych.

Jak rozpoznać nadżerkę prawdziwą?

By odróżnić nadżerkę prawdziwą od rzekomej należy skierować pacjentkę na dodatkowe badania.

Dbanie o stan pochwy to kwestia szacunku do zdrowia i zaprzyjaźnienia z kobiecością, nie wstydzenia się wiedzy o budowie kobiecych narządów

W dbaniu o siebie pomocne mogą być  preparaty Perły  Księżniczki (profilaktycznie 1 raz w cyklu, leczenie 6 w cyklu)

Oraz nasiadówki z

pokrzywy – właściwości bakteriobójcze

nagietka – właściwości regeneracyjne

kory dębu – właściwości przeciwzapalne, ściągające i antybakteryjne

szałwii – właściwości przeciwzapalne i przeciwgrzybicze

kwiatu krwawnika – właściwości bakteriobójcze, przeciwzapalne,przeciwskurczowe

odwar z liści babki lancetowatej – właściwości

kwiatu śnieżnego lotosu – właściwości przeciwzapalne, przeciwświądowe,

antybakteryjne

kwiatu jasnoty białej – właściwości ściągające i przeciwzapalne

Mięśniaki

Mięśniaki macicy (włókniaki macicy, łac. myoma, l.mn. myomata uteri) ) to łagodne guzy gładkokomórkowe, które bardzo rzadko (0,1-0,8 procenta) złośliwieją. Na mięśniaki macicy cierpi co piąta kobieta po 35. roku życia i co druga miesiączkująca pięćdziesięciolatka. Mięśniaki stanowią 95 proc. wszystkich łagodnych guzów narządu rodnego. Przyczyny ich powstawania wciąż nie są do końca znane. Podejrzewa się, że sprzyjają im zaburzenia hormonalne – najczęściej bowiem mięśniaki występują u kobiet, u których stwierdza się wysoki poziom estrogenów przy niskim poziomie progesteronu. Ale z drugiej strony nie każda kobieta tzw. wysokoestrogenna ma mięśniaki. Z kolei guzki rosną szybciej, kiedy organizm produkuje najwięcej hormonów płciowych lub gdy zażywamy niektóre leki hormonalne. Natomiast po menopauzie mogą się zmniejszyć. Lekarze obserwują też skłonność do dziedziczenia tej dolegliwości (od babki po wnuczkę itd.), choć i ta prawidłowość nie zawsze się potwierdza. Częściej pojawiają się u kobiet, które nie rodziły, ale i to nie jest regułą. Czyli w zasadzie medycyna nie wie nic J O tym, że przywry mogą być przyczyną mięśniaków będzie później. Mięśniaki są zbudowane z mięśni gładkich, takich samych jak ściana macicy. Rzadko występują jako pojedyncze guzy. Zazwyczaj jest ich kilka, kilkanaście. Mają różne rozmiary: od 2-3 cm nawet do wielkości piłki futbolowej. Najczęściej jednak nie przekraczają 10-12 cm. Gdy w macicy jest wiele mięśniaków, zatraca ona swój fizjologiczny kształt i wielkość. Lekarze mówią wtedy o macicy mięśniakowatej, która może sięgać nawet do łuków żebrowych.

W zależności od miejsca usytuowania, mięśniaki są:

podsurowicówkowe – rosną na zewnątrz macicy, pokrywającej ją od strony jamy brzusznej

śródścienne – rozwijają się w ścianie macicy, powiększając ją zarówno w poprzek, jak i wzdłuż oraz wszerz

podśluzówkowe – rosną do środka macicy, w kierunku błony śluzowej wyściełającej ją od wewnątrz

Na zewnątrz i wewnątrz macicy mogą rozwinąć się mięśniaki uszypułowane, wygląda to jak balonik na sznurku

Mięśniaków się nie leczy bo nie wiadomo jaka jest przyczyna….

Mięśniaki, które wywołują niewielkie objawy, leczy się farmakologicznie (środkami przeciwbólowymi czy przeciwzapalnymi) czasem podaje się leki hormonalne.

Usuwanie mięśniaków macicy

TYLKO w SKRAJNYCH przypadkach.

Zakres operacji w dużym stopniu zależy od wieku, wielkości mięśniaków i ogólnego stanu zdrowia kobiety. Może polegać na wyłuszczeniu mięśniaków (jednak nie gwarantuje to, że nie pojawią się nowe) albo na częściowym lub całkowitym (histerektomia) usunięciu narządu rodnego. Nie powinno się wycinać całej macicy, jeśli nie jest to absolutnie konieczne. Zasada jest taka: usuwa się tylko to, co jest chore. Kobieta musi wiedzieć, co w wyniku operacji zyska, a co straci i podjąć decyzję, czy akceptuje proponowane leczenie.

Ciąża po operacji mięśniaków należy do tych wysokiego ryzyka Nigdy nie wolno godzić się na usunięcie zdrowych jajników, szyjki, w ramach dziwnych pomysłów profilaktycznych zza oceanu. Kobieta, jej organizm cały starzeje się w zastraszającym tempie po usunięciu jajników.

Domowe leczenie nigdy nie zastąpi profesjonalnego lekarza. Może jedynie złagodzić objawy.

1.Składniki: napar 2 łyżeczki kolcorośla. 1 filiżanka wrzątku (250 ml).

2.Składniki: sok 1 jabłko.1 marchewka. 2 liście kapusty.

3.Składniki 50 g ostropestu. 15 g pieprzu. 30 g pokrzyw. 1 litr wody.

Zmielić ostropest i ugotować w wodzie. Ściągnąć z ognia i dodać pozostałe składniki. Postawić na 20 minut i odcedzić. Wypijać 3 szklanki dziennie, przez 10 dni.

4.Składniki: 1 łyżka mniszka lekarskiego.1 filiżanka wody. Gotuj przez 5 minut Przykryj i odstaw do zaparzenia. Pij najlepiej na czczo. Napar równoważy poziom hormonalny i sprawia, że mięśniaki maleją.

5.Składniki 120 g liści werbeny 6 litrów wody Gotujemy aż wyparują 2 litry wody. Odcedzamy i pijemy 3 razy dziennie. Napar przechowujemy w lodówce.

Ocet jabłkowy i czarna melasa podnoszą poziom pH i sprawiają, że organizm staje się odpowiednio lekko alkaliczny. W środowisku alkalicznym mięśniaki zaczynają kurczyć się natychmiast.

Z takiego octu jest też sporo innych korzyści w tym pomoc z metabolizmem brązowego tłuszczu, dlatego przy nadwadze, cellulicie też będzie dobrze działał. Ponadto czarna melasa jest bogata w żelazo, wapń, magnez, bor, B6 i selen, które są niezbędnymi składnikami odżywczymi zdrowych kobiet.

Ostropest plamisty i korzeń Maca – działają na metabolizm i pozbycie się nadmiaru estrogenu, co z kolei pomaga zmniejszyć włókniaki macicy.

Macę polecam także przy podwyższonym testosteronie i przy jajnikach policystycznych, ale także przy menopauzie, czy niskim libido również u mężczyzn. Maca stymuluje hormony, czyli naprowadza ciało na jedynie słuszną drogę równowagi hormonalnej.

Zbyt długie krwawienia

Jeśli masz słabą energetykę śledziony, krwawienie miesiączkowe trwa u ciebie długo, nawet do 10 dni, i choć nie jest obfite, wyczerpuje twój organizm. Dlatego zawsze w czasie miesiączek będziesz mieć wzmożony apetyt, możesz przybrać na wadze, co jest również wynikiem przewodnienia tkanek. Możesz być nawet lekko obrzęknięta (osłabienie chi śledziony – osłabienie chi nerek – gorsza dystrybucja płynów). Twoje samopoczucie zawsze będzie gorsze po miesiączce, ponieważ jej skutkiem jest niedokrwienie. W odróżnieniu od długotrwałych i obfitych miesiączek tego stanu nie da się wyleczyć farmakologicznie. Nie pomoże też terapia na bazie samych ziół. Musisz zastosować odpowiedni program leczenia uwzględniający twoją energetykę. Potrzebujesz uzupełnienia i ogrzania krwi. Tradycyjna Medycyna Chińska proponuje w takich przypadkach m.in. ogrzewanie punktów biologicznie aktywnych wzdłuż meridianu śledziony, żołądka i nerek, dietę wzmacniającą te narządy i niektóre zioła. Ponadto możesz odczuwać bóle migrenowe o charakterze niedokrwiennym: pulsujące bóle głowy z bólami gałek ocznych i objawami złego trawienia pokarmów oraz ciężar w żołądku, z nudnościami, a nawet wymiotami.

Nietrzymanie moczu

Niedokrwiony żołądek jest „zimny”, ma za mało energii, żeby strawić pokarm. Jeśli nie będziesz odpowiednio leczona, to w konsekwencji może to doprowadzić do pojawienia się dysfunkcji polegającej na nietrzymaniu zwieraczy (np. nietrzymaniu moczu przy kichaniu, kaszlu, moczenie mimowolne w starszym wieku, niekontrolowane oddawanie stolca, wysychanie macicy wynikające z osłabienia aparatu więzadłowego i mięśniowego miednicy małej), co nierzadko prowadzi do wypadnięcia macicy.. W medycynie akademickiej w takich przypadkach stosuje się zabieg operacyjny. Lekarze medycyny chińskiej wiedzą natomiast, że taki zabieg to leczenie objawu, skutku długo trwających nieprawidłowości i nierównowagi narządowej.

U kobiet w wieku okołomenopauzalnym występuje stan rzekomego nadmiaru gorąca (fałszywe Jang) spowodowany wygasaniem czynności gonad i spadkiem estrogenów (niedobór Jin).

Oprócz skłonności do powtarzających się stanów zapalnych dróg rodnych z towarzyszącymi im upławami kobieta  ma również skłonność do nadwichnięć w stawach i chorób oczu. Bywa często jednocześnie pacjentką ginekologa, okulisty i ortopedy, ale każdy z nich leczy „swój teren” i na ogół nie doszukuje się tu prawdziwych przyczyn schorzenia. Jest to więc leczenie objawowe. Miesiączki u takiej kobiety bywają bardzo obfite, z ciemną krwią i skrzepami. Skrzepy we krwi miesiączkowej są zawsze objawem stagnacji w wątrobie i świadczą o jej zablokowaniu. Bardzo skuteczna w takich przypadkach jest akupunktura. Odpowiednikiem takich objawów u mężczyzn może być krwawienie z nosa. Osobom obojga płci z takimi objawami zazwyczaj towarzyszy nadciśnienie, nerwowość, uderzenia gorąca, gorące poty, czyli wszystkie objawy podobne do tych, jakie występują w okresie klimakterium. Zazwyczaj dołączają się do nich również kłopoty z oczami ( wątroba kontroluje oczy).

Dolegliwości klimakterium oraz jaskra pozostają w ścisłym związku ze stanem energetycznym wątroby. Ale nawet u młodej kobiety, zwłaszcza tej, która przyjęła na siebie rolę męską lub jest pod wpływem ciągłego stresu, gniewu albo stosuje ostre przyprawy i do tego pije alkohol, może dojść do opisanych dolegliwości. Towarzyszyć im może również ból w dole brzucha podczas miesiączki, napięcie przedmiesiączkowe z rozdrażnieniem, a nawet agresją, bolesne napięcie piersi przed miesiączką. Nierzadko wykazuje ona skłonność do zmian gruczołowych w postaci guzków w tarczycy, w piersiach (mastopatia), mięśniaków macicy i nadżerek, cyst na jajnikach itp.

Takie kobiety często skarżą się na dość charakterystyczny objaw – uczucie „kluchy” w gardle, wrażenie przeszkody w przełykaniu, a nawet powiększenie tarczycy. Patologiczne powiększenie się gruczołów dokrewnych lub pojawienie się w nich tworów będących „nadwyżką” tkanki, z której są zbudowane, jest zawsze związane z zastojem. Zastój natomiast jest zawsze wyrazem skrajnego zimna lub skrajnego, zablokowanego gorąca. Dlatego metody medycyny chińskiej powinny znaleźć się w szeroko pojętej profilaktyce chorób nowotworowych.

Endometrioza a przywry

Jest to rozrost śluzówki macicy poza macicę, do jamy brzusznej. To schorzenie może sprzyjać chorobie nowotworowej. Niektóre substancje chemiczne (pochodna ketonów) w organizmie kobiety powodują, że macica staje się żywicielem pośrednim pasożytów, w szczególności przywry jelitowej. Dorosłe przywry pasożytujące w ściankach macicy wywołują skurcze i krwawienia poza miesiączką. Przedostając się jajowodami do jamy brzusznej, zawlekają tam fragmenty śluzówki macicy. Mogą tez być przyczyna mięśniaków. Odpowiedzialna za to może być np. przywra przewodów żółciowych, ludzka motylica wątrobowa, owcza motylica wątrobowa oraz Eurytrema – przywra trzustkowa. Chorobom pasożytniczym sprzyja zanieczyszczenie środowiska wewnętrznego ludzkiego organizmu, które doprowadza do gromadzenia się w ciele tzw. gorącej wilgoci. Przywry to pasożyty należące, jak tasiemce, do grupy płazińców, w odróżnieniu od glisty ludzkiej i owsików, które należą do robaków obłych. Przywry to z pewnością najgorsze z pasożytów.

W normalnych warunkach forma dorosłego osobnika przywr żyje tylko w ludzkich jelitach. W organizmie o zaburzonej równowadze układu odpornościowego i (lub) zatrutym substancjami chemicznymi przywry „błądzą” po całym organizmie. Mogą znaleźć się wszędzie, wywoływać ataki mięśniobólów, zapalenia mięśni, nie oszczędzają nawet mięśnia sercowego! Mogą być przyczyną dystofii mięśniowej i fibromyalgii, uszkadzać trzustkę, wątrobę, tarczycę i inne gruczoły. Tłumaczyłoby to coraz większą powszechność występowania miażdżycy naczyń i rzuciło nowe światło na etiologię takich chorób, jak stwardnienie rozsiane, choroba Alzheimera, choroba Crohna, cukrzycę, rak, HIV.

Endometrium umiejscowione poza jamą macicy funkcjonuje normalnie, to znaczy w momencie, kiedy śluzówka w macicy się złuszcza i trafia na zewnątrz w postaci krwawienia miesiączkowego, złuszczeniu ulega również endometrium znajdujące się poza nią. Problem w tym, że często jest ono w miejscu, z którego nie może się wydostać. Ilość niepotrzebnej tkanki może narastać wraz z cyklami.

Endometriozę diagnozuje się u kobiet w wieku 12-80 lat, średnio w wieku 28 lat. Endometriozę stwierdza się częściej u kobiet rasy białej niż u Afroamerykanek czy Azjatek. Co ciekawe, w przeciwieństwie do wielu chorób, rzadziej na endometriozę zapadają kobiety z wysokim BMI niż te wysokie i szczupłe

Trzy typowe postaci zmian

1. Endometrium na otrzewnej (błonie wyściełającej ściany jamy brzusznej i jej narządy wewnętrzne) i jajnikach.
2. Torbiele endometrialne (łac. endometrioma); inaczej nazywa się je torbielami czekoladowymi lub smołowymi

3    Endometrioza głęboko naciekająca – złożone guzki zawierające tkankę endometrialną, tłuszczową i włóknisto-mięśniową.

Teorie konwencjonalnej medycyny czyli wróżenie z fusów

1. Do powstania endometriozy predysponują stany sprzyjające przepływowi wstecznemu endometrium przez jajowody, jak zwężenie szyjki macicy czy zabieg wyłyżeczkowania jamy macicy. Przeciwko teorii transplantacji i implantacji przemawia natomiast to, że menstruacyjny przepływ wsteczny występuje u 76-90 proc. kobiet, natomiast endometrioza występuje u znacznie mniejszego odsetka. Ponadto ogniska endometriozy stwierdza się czasem również np. w obrębie jamy opłucnej, która nie ma przecież łączności z jamą brzuszną.

2. Druga teoria powstania endometriozy, tzw. teoria metaplazji, głosi, że komórki otrzewnej ulegają przekształceniu w komórki endometrium, bez związku z przepływem wstecznym. Jest to logiczne, ponieważ embrionalne pochodzenie otrzewnej i endometrium, a także opłucnej, jest wspólne. Gdyby jednak teoria ta była prawdziwa, spodziewalibyśmy się większego odsetka endometriozy zlokalizowanej w opłucnej – a jest to rzadkość.

3. Teoria indukcji powstania endometriozy mówi, że nieznane czynniki pochodzące z krwi lub limfy powodują przekształcanie komórek danej tkanki w endometrium. Tłumaczyłoby to stwierdzaną czasem obecność ognisk endometriozy w narządach tak odległych od macicy jak mózg czy płuca, ale koncepcja ta kłóci się z tym, że najczęstsza jest lokalizacja w obrębie miednicy mniejszej, zależna dość wyraźnie od grawitacji.

Prawdopodobnie u kobiet, które rozwijają endometriozę, występuje upośledzenie normalnego procesu apoptozy („samobójstwa”) komórek endometrium, które znalazły się w jamie otrzewnej. Ponadto, z jakichś względów są one w stanie zagnieździć się w nienaturalnych dla siebie warunkach. J

Uważa się, że za objawy endometriozy odpowiedzialna jest lokalizacja zmian chorobowych oraz odpowiedź zapalna organizmu.

Wiodące objawy endometriozy są dwa: ból i niepłodność.

Ból w obrębie miednicy mniejszej to podstawowy objaw endometriozy

Ból podczas stosunku, spowodowany obecnością ognisk endometriozy w obrębie więzadeł maciczno-odbytniczych,

Ból podczas oddawania moczu,

Czasem endometrioza jest przyczyną bólu pleców w okolicy lędźwiowej czy nawet bólu w obrębie ud.

Objawem endometriozy zlokalizowanej w jajowodach może być również niepłodność. Trzeba jednak od razu zaznaczyć, że nie wszystkie kobiety z endometriozą cierpią na niemożliwość zajścia w ciążę. Problem ten dotyczy głównie tych pacjentek, u których endometrioza dotknęła jajników i jajowodów, szczególnie jeśli doszło do powstania zrostów.

Ponadto, w przypadku zajęcia jajników, kobieta chora na endometriozę często przechodzi operacje w obrębie jajników, doprowadzające nieuchronnie do zmniejszenia ich wielkości. W momencie zdiagnozowania endometriozy, część lekarzy zaleca podjęcie decyzji o dziecku jak najwcześniej, gdyż później może być to niemożliwe ze względu na dalszy rozrost tkanki błony śluzowej wewnątrz miednicy mniejszej.

W płynie znajdującym się w pęcherzykach jajnikowych oraz w jamie otrzewnej stwierdza się u kobiet z endometriozą podwyższone stężenia tzw. mediatorów stanu zapalnego. Wiążą się one z powstaniem lokalnie „wrogiego”, cytotoksycznego środowiska, ze zwiększonym poziomem wykładników stresu oksydacyjnego.

Doprowadza to do pogorszenia warunków dla wzrastania pęcherzyków jajnikowych, a także do degradacji komórek jajowych. Może też dochodzić do uszkodzenia zarodka. Ponadto, przy endometriozie upośledzona jest funkcja jajowodów jako transportera zarodka do jamy macicy. Dodatkowo, udowodniono, że w przypadku endometriozy nabłonek jajowodów wiąże plemniki, uniemożliwiając ich przedostawanie się do komórki jajowej.

Plemniki znajdujące się w drogach rodnych kobiet z endometriozą wykazują również zmniejszoną zdolność do „przywierania” do komórki jajowej. Co więcej, prawidłowe endometrium w jamie macicy tych kobiet ma obniżoną zdolność do przyjęcia zarodka. Lokalne zaburzenia układu odpornościowego wiążą się też z powstaniem autoprzeciwciał, które wiążą się z endometrium, jak również prawdopodobnie z komórką jajową, plemnikiem, zarodkiem i jajowodem. Zwiększone stężenie estrogenów doprowadza natomiast do zmniejszenia wrażliwości endometrium na progesteron, hormon kluczowy w zagnieżdżeniu się zarodka i utrzymaniu ciąży.

W przypadku endometriozy objawy słabną po zajściu w ciążę, a zanikają w czasie menopauzy.

Na koniec warto wspomnieć, że u kobiet z endometriozą częściej niż w populacji ogólnej stwierdza się różne choroby o podłożu autoimmunologicznym, jak niedoczynność tarczycy, reumatoidalne zapalenie stawów (RZS), toczeń układowy (SLE), chorobę Sjögrena, stwardnienie rozsiane, a także alergie i astmę.

Profilaktyka raz jeszcze

Jeśli stosujemy leczenie naturalne, np. dietę energetyczną, moksę, mieszanki wzmacniające, należy pamiętać, że nigdy nie wolno wzmacniać kobiety przed miesiączką, ponieważ wiąże się ona ze stanem pewnego fizjologicznego zastoju. Dlatego aby wzmocnić kobietę, mniej więcej 5-7 dni przed miesiączką warto skorzystać z naparów rozpraszających stagnację.

Wzmocnienie możemy zastosować u kobiety po miesiączce (zupa energetyczna, korzenie roślin leczniczych). Zasadą jest również, aby unikać stosowania moksy chińskiej podczas pełni księżyca, można bowiem w ten sposób szybko wytworzyć nadmiar gorąca we krwi.

Zapalenie przydatków

Zapalenie przydatków, czyli zapalenie narządów miednicy mniejszej – to zespół chorób zapalnych jajników i jajowodów, a także zapalenie błony śluzowej macicy, ropień jajowodowo-jajnikowy i zapalenie otrzewnej miednicy. Chorują głównie aktywne seksualnie kobiety pomiędzy 15. a 30. rokiem życia. Jakie są przyczyny i objawy stanu zapalnego miednicy mniejszej? Jak przebiega leczenie zapalenia przydatków? Zapalenie przydatków to cała grupa chorób zapalnych. Nie wyodrębnia się zapalenia jajnika i zapalenia jajowodów jako oddzielnych jednostek chorobowych, ponieważ stan zapalny z łatwością przenosi się z jednego narządu na drugi (są położone blisko siebie i zaopatrywane przez praktycznie te same naczynia w krew i chłonkę). Jak dochodzi do zakażenia?

Przyczyną choroby jest zakażenie bakteriami beztlenowymi i tlenowymi, takimi jak gronkowce, paciorkowce, dwoinki rzeżączki, chlamydie. Wędrują one do przydatków dwiema drogami: wstępującą i zstępującą.

Droga wstępująca to 90 proc. przypadków. Drobnoustroje przedostają się do przydatków przez pochwę i macicę. Do zakażenia dochodzi, gdy kanał szyjki macicy jest rozwarty.

Droga zstępująca to 10 proc. przypadków. Bakterie wraz z krwią lub chłonką docierają do przydatków z istniejących w organizmie ognisk zapalnych, np. w zębach, migdałkach, wyrostku robaczkowym.

Symptomy ostrego zapalenia przydatków pojawiają się po kilku dniach do około tygodnia od zakażenia – to zależy od patogenu. Charakterystycznym objawem choroby jest nagły skurczowy ból po obu stronach podbrzusza, nasilający się podczas stosunku. Czasami promieniuje do pachwin i ud. Niekiedy pojawiają się także nudności, wymioty, biegunka, które mogą wprowadzić kobietę w błąd. Nawet delikatne dotknięcie szyjki macicy, nie mówiąc już o poruszaniu nią na boki, sprawia ogromny ból.

Leczenie zapalenia przydatków

W medycynie konwencjonalnej zapalenie przydatków leczy się antybiotykami o szerokim spektrum działania, które zwalczają wiele typów bakterii.

Przewlekłe zapalenie przydatków

Zdarza się, że ostre zapalenie przydatków nie zostanie całkowicie wyleczone, wówczas ostra postać choroby zmienia się w formę przewlekłą, czego sygnałem mogą być ból przy stosunku i zaburzenia miesiączkowania.

W przydatkach wciąż tli się stan zapalny i gdy dojdzie do obniżenia odporności (np. wskutek przeziębienia czy przemoczenia nóg), choroba powraca w ostrej postaci. nawrotów zapalenia przydatków czasami bywa jednak inny. Po przebyciu tej infekcji możesz stać się na nią podatna. Wtedy, aby uniknąć jej powrotów, przestrzegaj zasad profilaktyki.

Zapalenie przydatków: zasady profilaktyki

1. Jeśli często zmieniasz partnerów, skłaniaj ich do używania prezerwatywy, aby zminimalizować ryzyko zakażenia.
2. Pamiętaj o wizycie kontrolnej po porodzie, aby lekarz ocenił, czy szyjka macicy prawidłowo się zamknęła.
3. Po zabiegach ginekologicznych przez 4 tygodnie zachowaj wstrzemięźliwość płciową, nie chodź na basen, kąp się pod prysznicem zamiast w wannie, aby zminimalizować ryzyko zakażenia.
4. Unikaj seksu podczas miesiączki.
5. Staraj się utrzymać prawidłową florę bakteryjną pochwy. To twoja ochrona miejsc intymnych przed drobnoustrojami chorobotwórczymi.
6. Nie lekceważ żadnych stanów zapalnych w organizmie
7. Stosuj irygację łagodzącą profilaktycznie

Zapalenie przydatków: powikłania

Konsekwencje stanu zapalnego ponoszą najczęściej jajowody. Mogą stać się niedrożne w wyniku powstania w nich zrostów lub uszkodzenia rzęsek biorących udział w transporcie komórki jajowej i zarodka w kierunku macicy. Jeśli zmiany te dotyczą obu jajowodów, a próby ich udrożnienia się nie powiodły, szansę na macierzyństwo daje tylko zapłodnienie pozaustrojowe (in vitro). Warto też pamiętać, że wskutek niedrożności jajowodu niekiedy rozwija się ciąża pozamaciczna, która stanowi zagrożenie dla zdrowia i życia kobiety.

Stan zapalny może także pozostawić ślad w jajniku, np. w postaci ropnej torbieli. Taka torbiel również zmniejsza szanse na macierzyństwo, ponieważ trzeba ją usunąć wraz z fragmentem tego narządu. A wtedy przestaje on pełnić swoją podstawową funkcję (wytwarzać komórki jajowe) lub też jest ona ograniczona.

Niedrożność jajowodów

Niedrożność jajowodów jest przyczyną kłopotów z zajściem w ciążę u co czwartej polskiej pary. Pojawia sie zwykle w wyniku stanów zapalnych dróg rodnych, które prowadzą do powstania zgrubień ścian jajowodów i zrostów, zamykających plemnikom drogę do komórki jajowej. Niedrożność jajowodów to bardzo częsta przyczyna niepłodności. Leczenie niedrożności jajowodów konwencjolnalnie jest trudne ponieważ rzadko leczona jest przyczyna. N

Niedrożność jajowodów: przyczyny

1. stany zapalne spowodowane infekcjami (chlamydia, grzybice, rzeżączka, prątki gruźlicy)
2. endometrioza
3. ciąża pozamaciczna
4. poronienie
5. nowotwory jajowodów
6. zrosty po źle przeprowadzonych operacjach chirurgicznych w obrębie jamy brzusznej (np. wycięcie wyrostka robaczkowego)
7. antykoncepcyjna wkładka domaciczna

Niedrożność jajowodów: leczenie

Do niedawna w takich przypadkach często wykonywano zabieg chirurgiczny. tzw. laparoskopową plastykę jajowodów. Ponieważ zabieg ten nie przywraca funkcji chorego jajowodu, zwykle nie jest skuteczny. Dlatego kobietom z niedrożnością jajowodów (zwłaszcza po 35. roku życia) zaleca się raczej zapłodnienie pozaustrojowe (in vitro).

Zespół policystycznych jajników

Tym razem zacznijmy inaczej omówienie .Leczenie i profilaktyka, zalecenia dietetyczne w PCOS, podobnie jak w przypadku wielu innych schorzeń, powinny być ustalane indywidualnie. Nie na każdą kobietę w takim samym stopniu zadziała schemat postępowania dietetycznego. Dla jednych dieta przy zespole policystycznych jajników musi być bardziej restrykcyjna, innym wystarczą niewielkie modyfikacje, zawsze jednak odpowiedni sposób odżywiania powinien być fundamentalnym elementem leczenia. Zmiany żywieniowe należy rozpocząć od zidentyfikowania swoich dotychczasowych błędów i gotowości do modyfikacji stylu życia. Bez tego zawsze znajdzie się powód, aby nie zastosować właściwej diety.

Obecnie brakuje jednoznacznego stanowiska naukowego i rekomendacji konkretnej diety w zespole policystycznych jajników. Przedstawione zalecenia są wynikiem obserwacji efektów w pracy z kobietami z PCOS. Najważniejsze zalecane zmiany stylu życia obejmują:

1. utratę co najmniej 5-10% masy ciała (jeśli występuje nadwaga lub otyłość), co przywraca owulację i zwiększa szansę ciąży o 40-60%;
2. zastosowanie diety redukcyjnej opartej na racjonalnych zasadach;

zmniejszenie spożycia węglowodanów;

dietę o niskim ładunku glikemicznym;

zwiększenie spożycia błonnika;

zbilansowanie źródeł tłuszczu;

jedzenie 3-5 posiłków dziennie w regularnych odstępach czasu;

3. całkowite wyeliminowanie podjadania pomiędzy posiłkami,
4. odpowiednią ilość snu;
5. co najmniej 150 minut w tygodniu regularnej aktywności fizycznej w celu uwrażliwienia komórek na insulinę.

Główne cele diety przy zespole policystycznych jajników to uwrażliwienie komórek na insulinę, redukcja poziomu testosteronu oraz, w przypadku kobiet z nadwagą, redukcja tkanki tłuszczowej, która promuje wydzielanie estrogenu i zwiększa stan zapalny.

Istnieje duże zróżnicowanie dot. obrazu klinicznego zespołu policystycznego jajników w zależności od tego jaki jest stopnień zaburzeń hormonalnych. W łagodnych postaciach może on przebiegać jedynie pod postacią rzadkich miesiączek lub wtórnego braku miesiączki.

Natomiast w pełnoobjawowym zespole policystycznego jajników, poza zaburzeniami miesiączkowania dochodzi do rozwoju nadmiernego owłosienia,

Typowe objawy

1.zaburzenia miesiączkowania – dotyczą 90% chorych; objawiają się rzadkimi miesiączkami, aż do całkowitego ich braku; cykle są często bezowulacyjne;

2.niepłodność – dotyczy nawet 40–90% pacjentek; wynika z rzadkich miesiączek i jeszcze rzadszych owulacji, co znacznie zmniejsza szansę na zapłodnienie;

3. poronienia – donoszenie ciąży u kobiet z tym zaburzeniem jest trudne, wiele z nich ulega wczesnym poronieniom; przyczyną są nieprawidłowości hormonalne;
4. hiperandrogenizacja – jest sztandarowym objawem zespołu policystycznych jajników, dotyczy 90% chorych; może przebiegać pod różnymi postaciami, które mogą ze sobą współistnieć:

hirsutyzm – polega na pojawieniu się u kobiet owłosienia w miejscach typowych dla mężczyzn: na twarzy, klatce piersiowej, brzuchu,

trądzik – przeważnie występuje tylko na twarzy,

wirylizacji – powoduje zmianę sylwetki ciała, zmniejszenie sutków, przerost

łechtaczki, w ciężkich przypadkach obniżenie barwy głosu,

łysienia typu męskiego – rozpoczyna się od kątów czoła i na szczycie głowy;

otyłość – około 50% kobiet chorych na zespół policystycznych jajników wynikająca

z oporności komórek organizmu na działanie insuliny (nadmiar glukozy jest

przekształcany w tłuszcze; duża ilość cukru we krwi przyczynia się również do

powstawania cukrzycy).

Zespół policystycznych jajników często współistnieje z innymi chorobami (oznacza to, że te schorzenia częściej występują u osób z PCOS niż u zdrowych kobiet).

cukrzyca typu 2 – przyczyną jest oporność na insulinę i otyłość,

choroby układu sercowo-naczyniowego

hiperprolaktynemia – nadmiar prolaktyny (hormonu wydzielanego przez przysadkę), dotyczy 30% kobiet z PCOS; objawia się brakiem miesiączki, zaburzeniami płodności, mlekotokiem (wydzielaniem mleka u kobiet niebędących w ciąży ani w okresie karmienia piersią), osteoporozą,

rak trzonu macicy – spowodowany nadmiarem estrogenów, które powstają z androgenów w tkance tłuszczowej.

Zespół policystycznych jajników – rozpoznanie i leczenie Jajniki u kobiet z zespołem policystycznych jajników są nieprawidłowo zbudowane są twarde i powiększone, ich osłonka biaława jest pogrubiała i zawierają wiele torbieli (cyst) o wielkości antykoncepcji hormonalnej.

W diagnostyce zespołu policystycznych jajników istotny jest również nadmiar androgenów (zwłaszcza testosteronu) w badaniach hormonalnych oraz występowanie zaburzenia miesiączkowania i klinicznych objawów nadmiernej androgenizacji.

Po odstawieniu leków konwencjonalnych (hornonów) większość objawów powraca w ciągu 3–6 miesięcy.

Polipy

Polipy rozwijające się w narządach rodnych kobiety to nie to samo co mięśniaki. Zwykle są pojedyncze i mają wielkość wiśni. Sprzyjają im zaburzenia hormonalne, głównie nadmiar estrogenów. Duże znaczenie ma ich usytuowanie, ponieważ od tego zależy rodzaj kuracji. Są dwa typy kobiecych polipów. W szyjce macicy rozwijają się tzw. polipy szyjkowe, a rozwijające się wewnątrz macicy to polipy endometrialne.

Większość polipów nie daje żadnych dolegliwości. Gdy się rozrosną, występuje plamienie i krwawienie między miesiączkami, krwawienia po stosunku, a także przedłużające się miesiączki. Polipy często utrudniają zajście w ciążę lub są powodem poronień.

Konwencjonalne leczenie polipów macicy rozpoczyna się od kilkumiesięcznej kuracji hormonalnej. Poprzez wyłyżeczkowanie czy histeroskopię. Łyżeczkowanie wykonuje się w znieczuleniu ogólnym, a uzyskany materiał bada się na obecność komórek nowotworowych.

Metodą alternatywną jest stosowanie Pereł Księżniczki. (Fohow)

Niepłodność

Przyczyny niepłodności u kobiet

U kobiet częstą przyczyną braku ciąży są zaburzenia jajeczkowania. Mogą one być skutkiem zespołu policystycznych jajników, schorzeń tarczycy, niewydolności układu podwzgórzowo-przysadkowego, hiperprolaktynemii czy nadmiernej masy ciała.

Inną częstą przyczyną niepłodności jest niedrożność jajowodów, spowodowana np. zrostami powstałymi po operacjach w jamie brzusznej, endometriozie, przebytych stanach zapalnych. Niekiedy przyczyny braku ciąży w ogóle nie można ustalić – mówi się wtedy o niepłodności idiopatycznej (czas do psychologa ;))

HIRUDOTERAPIA I AKUPUNKTURA

Hirudoterapeuci wskazują na skuteczność przystawiania pijawek lekarskich w chorobach kobiecych, takich jak stany zapalne pochwy, przydatków, błony śluzowej macicy, ropniaki jajników i jajowodów, torbielowatość jajników oraz nadżerki szyjki macicy. Pijawki przykładane są wówczas w dolnych częściach brzucha oraz miednicy – w szczególności w okolicach kości łonowej i ogonowej, a także jajników i nerek. na sklepienie pochwy, na obszar odbytu bądź na kość ogonową. Przeciwzapalne działanie wydzieliny gruczołów ślinowych Hirudo medicinalis na układ moczowo-płciowy spowodowane jest obecnością bdelin A, inhibitorów akrozyny, która odgrywa istotną rolę w powstawaniu procesu zapalnego pochwy, sromu

Hirudozwiązki wydzielane przez pijawki likwidują zapalenia, a także poprawiają ukrwienie i drożność. Niezbadane dotąd związki uaktywniają także układ rozrodczy i wspomagają wydzielanie jajeczek. Zwykle przy kobiecych dolegliwościach zalecanych jest 5-9 zabiegów.

Ponadto hirudoterapia przynosi pozytywne efekty w leczeniu zaburzeń miesiączkowania oraz leczeniu niepłodności kobiet. Prawdopodobnie związane jest to z hormonami wydzielanymi przez pijawki, takimi jak progesteron, estradiol, testosteron, kortyzol oraz dehydroepiandrosteron  (źródło: Baskova I.P., Zavalova L.L. Polyfunctionality of destabilase, a lysozyme from a medicinal leech. Bioorg. Khim. 2008, May-Jun, 34 (3), 337-343.)

Hirudoenergoterapia – pijawki przystawiane są do konkretnych stref energetycznych ciała.

Hirudorefleksoterapia – oddziaływanie na punkty ciała, które wykorzystywane są zwykle w akupunkturze.

Akupunktura

Tradycyjna medycyna chińska w tym temacie podaje, że cykl miesiączkowy zdrowej kobiety trwa 28 – 29 dni (tyle ile miesiąc księżycowy), krwawienie nie powoduje bólu i jest obfite przez jedyne 3 – 4 dni. Zespół napięcia przedmiesiączkowego nie powinien zaś w ogóle występować.

Zaburzenia cyklu związane są z nierównowagą hormonalną, co wśród kobiet cywilizacji Zachodu jest potęgowane przez napięcia i stres związane głównie ze stylem życia i pracą zawodową. Poziom hormonów we krwi wbrew pozorom nie jest czynnikiem do którego ginekolodzy przywiązują wystarczającą ilość uwagi

Na wydajność kobiecych narządów wpływa przysadka mózgowa, na tę wpływa podwzgórze, na to z kolei pozostała część mózgu i czynniki zewnętrzne.

Co więcej, stabilizacja poziomu hormonów zależna jest także od wątroby

Akupunktura nie jest zabiegiem inwazyjnym, w przeciwieństwie do leków nie wywołuje efektów ubocznych, nie mówiąc już o tym, że tabletki hormonalne wbrew powszechnej opinii nie regulują cyklu, a jedynie go zatrzymują, modyfikując jego naturalne funkcje, co niekoniecznie okazuje się korzystne.

Akupunktura,  wpływa na ukrwienie całego organizmu przyczynia się tym samym do samoregulacji układu rozrodczego i zachodzących w nim procesów gospodarki hormonalnej.

Innym powszechnym problemem, z którym kobiety mają do czynienia jest menopauza i choć nie wszystkie kobiety doświadczają jej wstydliwych objawów (jak uderzenia gorąca, poty), wiele z nich czuje się w tym okresie fatalnie

Polecana przez ginekologów w przypadku klimakterium hormonalna terapia zastępcza znów rodzi pytania dotyczące nieszkodliwości jej stosowania. Niekorzystny wpływ hormonów na organizm skutkować może bowiem czymś poważniejszym aniżeli ingerencją syntetyków.

Ta terapia podnosi ryzyko zachorowania na raka jajnika i/lub piersi.

Ponieważ z menopauzą związanych jest więcej niż wymienionych powyżej objawów, takich jak np.: zaburzenia ze strony układu pokarmowego, migreny czy bóle stawów, poza akupunkturą nie ma innej uniwersalnej terapii, której stosowanie byłoby w stanie je wszystkie załagodzić (przynajmniej natenczas, takiej metody nie znamy).

Guzka piersi niekiedy można pozbyć się bez operacji, jeśli tak stwierdzi lekarz, i tutaj akupunktura okazuje się efektywną terapią, która regulując gospodarkę hormonalną i poprawiając przepływ krwi przez gruczoły sutkowe sprawia, że guzki stają się mniejsze i z czasem same znikają.

Akupunktura ponadto jest skuteczną metodą, którą poleca się w terapii przewlekłych stanów zapalnych przydatków.

Jeśli stan zapalny w sposób ginekologiczny nie zostanie całkowicie zlikwidowany po raz pierwszy, poczynają pojawiać się poważne konsekwencje (powstające blizny mogą przyczynić się do niedrożności jajowodów i w efekcie prowadzić do niepłodności), na które farmaceutyki niestety nie działają.

Wprawdzie terapia antybiotykowa jest zdolna „uśpić” chorobę na pewien okres czasu, jednak ta po jakimś czasie powraca i może nie ustawać latami.

Jako, że główny problem polega na niedostateczności ukrwienia, a blizny przeszkadzają w dojściu komórek odpornościowych i przeciwciał do powołanych miejsc, akupunktura jest w stanie ten proces usprawnić – niekiedy starczą jedynie dwa zabiegi by na zawsze pozbyć się dolegliwości.

 

Medycyna chińska może być stosowana zapobiegawczo, samodzielnie bądź nawet w połączeniu z innymi terapiami polecanymi przez nurt zachodni, by dodatkowo spotęgować ich działanie.

 

Co na koniec warte jest podkreślenia – nacisk na prewencję oferuje uzdolnienie organizmu do samoregeneracji, indywidualne techniki diagnostyczne, jak i sam zabieg są jednymi z najbardziej kompleksowych (działają na różne dolegliwości) i o czym warto wiedzieć – skuteczność w leczeniu różnorodnych schorzeń ginekologicznych potwierdza długoletnia historia sukcesu akupunktury.

 skrót naszego wykładu

JN &EG